Jólalög - Aðfangadagskvöld

Prenta texta

Eitt sinn voru mjög fátæk hjón,

tvö að ferðast, dag og nótt,

uns þau komu í litla borg,

en konan, var með sótt.

Það var skemmtun borgin í

engin mátti vera að því

að hjálpa þeim sem þurftu.

Og alls staðar var sama svar:

“Snautið í burtu!”

Það var aðfangadagskvöld,

fyrsta aðfangadagskvöld

að jólahátíðinni,

þetta aðfangadagskvöld

fyrsta aðfangadagskvölder enn

barnahátíðin mest,

la la la la barnahátíðin best.

Gistihúsið var yfirfullt,

það var orðið áliðið.

Loksins fundu þau fjárhús eitt,

þau þold ́ei lengur bið.

Og þau komust þangað inn.

Konan var aðframkomin,

þar skyldi ungbarn fæðast.

En hlýtt var þar.

Hún fann þar var ekkert að hræðast.

Það var aðfangadagskvöld

fyrsta aðfangadagskvöld

að jólahátíðinni,

þetta aðfangadagskvöld

fyrsta aðfangadagskvölder enn

barnahátíðin mest,

la la la la barnahátíðin best.

Síðan fæddi hún fagran son

og í jötu lagði hann.

Allt varð undarlegt kringum þau.

Ný stjarn ́á himni brann

og smám saman myrkrið fór

en þá birtist englakór

sem knékraup barnin ́ungu.

Og allsstaðar svo heiðbjart var

Englarnir sungu.

Það var aðfangadagskvöld

fyrsta aðfangadagskvöld

að jólahátíðinni,

þetta aðfangadagskvöld

fyrsta aðfangadagskvölder enn

barnahátíðin mest,

la la la la barnahátíðin best.