Því að tennurnar hverfa ein og
ein
Ef mikið afsætindumég
snæði.
Mikið af gotti gerir mein
Þá mætti vera minna af því
fæði
Sjáum nú kóngsa hann kátlegur
er
Kandísinn bruddi því er
ver
Nú er hann tannlaus því að
trúa máttu mér
Og tekur það afar nærri
sér.
Það sérst varla sála
hér
Úr sælgætislandi allur
fluttu
Já tóm eru húsin trúðu
mér.
Því tennurnar úr öllum
duttu,
Tannpínupúkinn í tennurnar
fer
Og tekur þær úr mér og
þér.
Hirðinn er tannlaus í höllinni hjá
mér
Og hans hátign, því er ver.