Sara Mclachlan - Angel- Umvafin Englum

Það má svo sem vera

að vonin ein

hálf veikburða sofni í dá.

Finnst vera eitthvað

sem íþyngir mér

en svo erfitt í fjarlægð að sjá.

Það gilda má einu

hvort ég áleiðis fer

eða staldra hér ögn við og bíð.

Þótt tómið og treginn

mig teymi út á veginn

ég veit ég hef alla tíð…

verið umvafin englum

sem að vaka hjá

meðan mannshjörtun hrærast

þá er huggun þar að fá.

Þó að vitskert sé veröld

þá um veginn geng ég bein

því ég er umvafin englum

aldrei ein – aldrei ein.

Svo endalaus ótti

við allt sem er

og alls staðar óvini að sjá.

Veðrin svo válind

og víðáttan grimm,

ég vil fría mig skelfingu frá.

Í tíma og rúmi

töfraoðin mín

og tilbrigðin hljóma svo blíð.

Líst ekki að ljúga

mig langar að trúa

að ég hafi alla tíð…

verið umvafin englum

sem að vaka hjá

meðan mannshjörtun hrærast

þá er huggun þar að fá.

Þó að vitskert sé veröld

þá um veginn geng ég bein

því ég er umvafin englum

aldrei ein – aldrei ein.