London, París, Róm – urðu orðin tómGekk þann gyllta breiða, blindaður af ást.Falskir kunningjar, snerust um mig einan.Fékk mér kavíar, núna er allt um seinan.Því ég stíg minn hinsta dansOg ég kveð mitt líf með glansEn ég iðrast aldrei neins, iðrast aldrei.Kristals kampavín, perlur postulín.Demantar í matinn, ást í eftirrétt.Ef ég elsk’ í dag, blöðin birta á morgunFæ mér freyðibað, drekki mínum sorgumOg ég stíg minn hinsta dansOg þannig kveð mitt líf með glansEn samt iðrast ég aldrei neins, iðrast aldrei.Allt sem ég fæ í dag, farið burt á morgunSvo ég stíg minn hinsta dansOg þannig kveð mitt líf með glansEn samt iðrast ég aldrei neins, iðrast aldrei.