Ég ætla að verða konungur
voldugur og klár.
…aldrei sá ég áður kóng
með svona lítið hár.
Ég ætla að verða vöðvafjall
það verður ekkert smátt,
vaka yfir ríki mínu
og öskra rosa hátt.
Ennþá er árangurinn fremur agnarsmár.
En ég ætla að verða kóngur klár.
Þú átt ýmislegt ólært ennþá,
ungi herra. Ef þú heldur…
Enginn segir komd’inn.
Heyrðu, það sem ég sagði…
Enginn segir: Farð’út.
Það sem ég átti við var..
Engin segir: Hættu.
Það sem þú skilur ekki…
Enginn segir: Sjáðu.
Sjáðu nú til!
Laus við nuð og nudd í þér.
Kemur ekki til greina!
Ég mun gera hvað sem er.
Nú er kominn tími til
að hlustir þú á mig.
Kóngur getur ef hann vill,
sett tappa upp í þig.
Ef svon’ er komið konungdæmi,
kóngurinn er naut!
Ég segi upp vinnu, sármóðgaður
svíf þá mína braut.
(Aaa!) Þett’ er algjörlega óþolandi fár.
En ég ætla að verða kóngur klár.
Allir hofra í austur.
Allir horfa í vestur.
Allir horfa á þann sem
er allra ljóna mestur.
Ekki ennþá.
Sérhver skepna syngur honum óð.
Sauðnautin og krókódíla stóð.
Simbi ríkir sæll í þúsund ár!
Því ég ætla að verða kóngur klár.
Já, ég ætla að verða kóngur klár.
Já, ég verð alltaf kóngur klár.