Íslensk ástarljóð - Siesta

Í dagsins önnum dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt
ég sagði í hljóði: Sofðu rótt
þeim svefni enginn rænir þig.En samt var nafn þitt nálægt mér
og nóttin full af söngvaklið
svo oft, og þetta auða svið
bar ætíð svip af þér.Og þungur gnýr sem hrynji höf
mitt hjarta lýstur enn eitt sinn
mín hljóða sorg og hlátur þinn
sem hlutu sömu gröf.