Erna Hrönn - Myrkrið hljótt

Í stutta stund þú dvaldir hér
en tókst þó samt að fanga hjarta mitt.
Í fyrstu gafst mér þitt.

Við elskuðumst um sumarnótt
og neistinn varð að báli alltof fljótt.

Svo hvarfstu ofurhljótt.

Sérhvert augnablik, hvert andartak

ég reyni þér að gleyma.
Mig skildir eftir eina…

Myrkrið hljótt

vefur um mig örmum sínum,
hljóðlátt sefar mína sál.
Dag og nótt

veit ég þarf að reyna
svo ég lifi á ný.

Í huga mínum vonaði
að framtíð biði björt, við yrðum eitt.
En fékk þó ekki neitt.

Hve sárt það er að hugsa um það
að geta ekki spurt hvað út af bar.
Því ég veit ég fæ ei svar.

Og hvert augnablik, hvert andartak

ég reyni þér að gleyma.
Mig skildir eftir eina…

Myrkrið hljótt

vefur um mig örmum sínum,
hljóðlátt sefar mína sál.
Dag og nótt

veit ég þarf að reyna
svo ég lifi á ný.

Kemst ég yfir þig?
Mín ást er heit
Mun ég vera nógu sterk?
Finnst ég þurfa kraftaverk.

Myrkrið hljótt

vefur um mig örmum sínum,
hljóðlátt sefar mína sál.
Dag og nótt

veit ég þarf að reyna
svo ég lifi á ný.

Svo ég lifi á ný!