Á Betlehemsvöllum er húmið svo hljótt,
hirðar og englar þar vaka í nótt,
mærin hin unga mun taka þar sótt,
mikið er undur að ske.
Múrar sem umlykja álfur og lönd,
áþján sem hneppt hefur manninn í bönd,
vonir sem kala á visnandi hönd,
víkur allt burt því ég sé –
Að þessi nótt er engri lík
engin hefur orðið slík,
Verðug hefur veröld öðlast
von og trú á ný.
Barn er oss fætt, þarna’ er fegurðin ein,
fálát í auðmýkt og kærleika hrein.
Stundin er heilög og hrærir hvern stein
heyra má englanna söng.
Opnast í hendingu himnanna gátt
heilagur andi þar býður oss sátt
stjarna til merkis nú staðnæmist hátt
stillt verður nóttin og löng.
Ó – þessi nótt er engri lík
engin hefur orðið slík.
Verðug hefur veröld öðlast
von og trú á ný.
Fjármenn aumir falla á kné,
fróðir menn þar helga vé.
Í Betlehem er borið ljóssins
barn – ó fagnið því.
Frá stað úr stað
stjarnan boðskap ber
af fjalli til fjalls
í fjarlægð – hvert sem er.
Úr læðingi leyst
fyrir lausnarans blóð
mun mannkynið allt
marka nýja slóð.