Sakleysi sakna
og sólardaga útivið,
ég geymi æskumynd.
Í veruleik vakna,
en vilji getur ákveðið
hvað geymir lífsins lind.
Ég hélt það yrði annað
sem eignuðu mér örlögin,
sem barn, ég grunlaus var.
Seinna er fátt eitt sannað.
Í sandinum á ég ennþá vin,
en tekst að týnast þar.
Í myrkri þú ert ljós
sem að lýsir mér, eins og rós
sem mér gefin er, eða hrós,
efst í huga mér,
hvert sem liggur leið,
Tækifærin tel ég,
og tilveran er ótrúleg,
því komin er ég hér.
Að vera með þér nú vel ég,
ég veit það fer á besta veg,
það engin spurning er.
Í myrkri þú ert ljós….
Ég hélt það yrði annað
sem eignuðu mér örlögin
Að vera með þér nú vel ég,
ég veit það fer á besta veg,
það engin spurning er.