Regína Ósk - Í djúpum dal - Ljósin komu

Eitt líf, það er vitað
mál.

Eitt víf. Undirniðri tifar döpur
sál.

Eitt fól, það er mikið
of.

Nóttin svört og það gerðist allt
svo fljótt.

Það var ekki möguleiki þá og
þar.

Það var ekki hægt að koma vörnum
við í rauninni.

Hún grét ein með
skýjunum.

En hét því að hafa þetta
af.

Þungt hvíldi á
huganum.

Hún fann svo til, en var dofin öll og
sljó.

Það var ekki auðvelt þessa löngu
nótt

fyrir hana að horfa fram á veg og reyna að
hemja sig.

Ljósin komu.

Hún var blinduð
nánast.

Síðan gerðist eitthvað sem var
alveg óhugsandi.

Hvernig má það vera? Hvernig
stóð á því?

En eins og það er ótrúlegt,
þá rennur alltaf dagur upp á ný.

Þung þögn síðan rofin
var.

Að sögn harla lítið þó um
svör.

Djúp sár skilja eftir
ör.

En hún var sterk og hún lifir enn í
dag.

Það er staðreynd þó að
grimmdin gleymist ei

og hún grætur sennilega innra með
sér alla tíð.

Ljósin komu.

Hún var blinduð
nánast.

Síðan gerðist eitthvað sem var
alveg óhugsandi.

Hvernig má það vera? Hvernig
stóð á því?

En eins og það er ótrúlegt,
þá rennur alltaf dagur upp á ný.

Ljósin komu.

Ég var blinduð
nánast.

Síðan gerðist eitthvað sem var
alveg óhugsandi.

Hvernig má það vera? Hvernig
stóð á því?

En eins og það er ótrúlegt,
þá rennur alltaf dagur upp á ný.