Fellur á nótt
ég fagna hennar kyrrð og stundvísi
— hennar heilindum.
Hún færir mér frið
og fær að launum stað í huga mér
— þáir hann af þér.
Hún mætir með, minningar
minnir á allt það sem var.
En það var þá
þá var ástin blind.
Nú er veröldin sem var
ekkert nema skuggamynd.
En það var þá
þá var ástin blind.
Nú er veröldin sem var
ekkert nema skuggamynd
ekkert nema skuggamynd.
Niðdimma nótt
ég næ að varpa mér í hennar faðm
hennar hyldýpi.
Hún máir burt mynd
þó móti vissulega fyrir þér
hér í huga mér.
Hún mætir með, minningar
minnir á allt það sem var.
En það var þá
þá var ástin blind.
Nú er veröldin sem var
ekkert nema skuggamynd.
En það var þá
þá var ástin blind.
Nú er veröldin sem var
ekkert nema skuggamynd
ekkert nema skuggamynd.
Aaahhh…
En það var þá
þá var ástin blind.
Nú er veröldin sem var
ekkert nema skuggamynd.
En það var þá
þá var ástin blind.
Nú er veröldin sem var
ekkert nema skuggamynd
ekkert nema skuggamynd.