Hátíð fer að höndum ein,
hana vér allir prýðum.
Lýðurinn tendri ljósin hrein,
líður að tíðum,
líður að helgum tíðum.
Gerast mun nú brautin bein,
bjart í geiminum víðum.
Ljómandi kerti’ á lágri grein.
Líður að tíðum,
líður að helgum tíðum.
Sæl mun dilla, silkirein,
syninum, undurfríðum.
Leið ei verður þá lundin nein.
Líður að tíðum,
líður að helgum tíðum.